Las Vegas - Valley of Fire

Vorige week hadden we de zaterdag in Las Vegas expres ingelast als rustdag, omdat ons was verteld dat het dan altijd erg druk is op de weg en op de Strip zelf. Dit verschil was toen inderdaad goed te merken, maar omdat het nu ons laatste weekend was en Simon bij ons op bezoek was, wilden we toch graag iets gaan doen. De meeste parken en bezienswaardigheden waren ondertussen gedaan, maar we hadden ook goede verhalen gehoord over de Valley of Fire (dankt zijn naam aan de geweldig mooie rode rotsen) en aangezien deze maar één uurtje van Las Vegas lag besloten we hierheen te gaan.

De weg ernaartoe hadden we gerekend op grote drukte, maar waarschijnlijk had iedereen een vrije dag ingepland, want er was weinig verkeer te bekennen. De route zelf was al erg mooi en we keken onze ogen uit, maar zaten toch even in twijfel of dit wel de goede route was. Het was namelijk een enorm lange weg naar de entree en we kwamen op deze weg hooguit drie auto’s tegen en vroegen ons af of we wel goed gingen… Dit was gelukkig wel het geval, maar het was gewoon heel duidelijk dat dit park nog niet ontdekt is door de toeristen. Voor ons nu heerlijk, maar toch ook wel heel erg zonde, want wat een mooie rotsformaties zijn daar te zien!

We begonnen ons bezoek in het ‘visitors centre’ en daar werd heel duidelijk verteld en laten zien hoe al die bergen zijn ontstaan en werd er ook getoond hoe de auto-route door het park gaat. Je mag hier namelijk zelf rijden en dus ook zelf besluiten waar je wilt stoppen om te kijken en foto’s te maken. Als laatste werd er ook gezegd dat er buiten de paden veel slangen leven en werd er getoond wat je moest doen in geval van een beet. Laten we maar hopen daar geen gebruik van te moeten maken…

Eenmaal buiten en op weg naar de eerste stop, werd al snel duidelijk dat dit park bestaat uit vele verschillende kleuren rotsen. De eerste stop was bij ‘de zeven engelen’ waar op een magische manier zeven grote rotsen staan op een schijnbaar kleine ondergrond. Dit werd ook één van de wonderen van het park genoemd. Bij de volgende stop stegen we een heel stuk in de bergen en was het uitzicht geweldig, maar voelden we ook heel duidelijk de temperatuur stijgen. Deze was ondertussen 110 Fahrenheit (42 graden) en dat voelden we toch wel! Na weer even genoten te hebben van de airco in de auto, kwamen we aan bij ‘The Elephant Rock’. Dit was een rotspartij die op natuurlijke wijze de vorm van een olifant zou hebben gekregen. Het was even zoeken, maar na een behoorlijke wandeling (wat al snel zo voelt met deze temperatuur), vonden we hem toch. Wat kleiner dan verwacht, maar inderdaad echt de vorm van een olifant!

Als laatste stop gingen we vandaag op naar ‘Rainbow Point’. Dit laatste en hoogste punt staat bekend als mooiste plek om foto’s te maken van de gehele omgeving. Daar was ook een enorme rots te zien, waar we het toch niet konden laten om erop te klimmen om van nog hoger standpunt de foto’s te schieten. Hierna was het tijd om in de auto te stappen en terug te gaan richting Vegas. In de auto wierpen we nog één blik op de thermometer en snapten we meteen waarom we zo’n last hadden van de warmte vandaag, het was namelijk 114 Fahrenheit (45,6 graden!). Dus van die bergen af en op naar een koelere temperatuur van 41 graden in Vegas ;-).

In de avond zijn we nog even de strip op gegaan om Simon te laten zien hoe geweldig dat er allemaal uitziet in het donker met alle lampjes, en na bij terugkomst in het hotel nog een lekker drankje gedaan te hebben in de kamer van Simon, hebben we ons bedje weer opgezocht en vielen we snel in een heerlijke slaap na deze warme en vermoeiende dag.