Lanzarote

Eindelijk was het zover…. weer eens een vakantie… Omdat ik dit jaar 30 jaar werd, wilde ik op mijn verjaardag niet thuis zijn. Oke… en ik kon niet veel anders doen dan boeken tussen 25 juli en 5 augustus. Dit vanwege een vrijgezellefeest de 24ste en een trouwerij waar ik getuige bij ben op 6 aug. :-). Maar daarnaast heb ik ook gewoon iets tegen die leeftijd.. op 25 juli (27ste was ik jarig) zat ik daarom ook in het vliegtuig richting Lanzarote samen met Melissa. Melissa wilde ook na 5 jaar wel weer eens op vakantie en ik ga dus echt niet alleen, dus tada…. Twee vliegen in één klap! Zij heerlijk genieten van de luxe en ik een gezellig reismaatje. 

We hadden een last-minute geboekt bij D-Reizen de week ervoor. Ons oog was gevallen op Lanzarote omdat andere bestemmingen of te duur, niet in die week te boeken waren of te “normaal” was. Zo wilde we beiden niet naar Turkije, Spanje of Griekenland. Het werd de Canarische eilanden en dan ook specifiek het eiland Lanzarote. Tenerife was voor ons niet echt een optie omdat Melissa daar al enkele keren geweest was, en dit meer een uitgaanseiland is, en Lanzarote heeft iets met vulkanen en lava…. en dat sprak ons beide aan. Haha.

De accomodatie was het Riu Paraiso Resort geworden. All-inclusive en direct aan het “zwarte” strand. We konden bij het boeken een zeezichtkamer pakken maar dit koste ons 90 Euro per persoon extra… dus dat lieten we schieten. (en achteraf maar goed ook haha). Enige nadeel wat ik had was dat we moesten vliegen met ArkeFly. Deze luchtvaartmaatschappij had me immers al 6 uur laten wachten op Schiphol toen ik naar de Dominicaanse Republiek vloog paar jaar terug. Maar ondanks mijn slechte ervaringen met ArkeFly ging dit keer alles netjes volgens planning. We hadden Comfort Class stoelen, dus ook op Schiphol ging alles razendsnel. We hadden immers onze eigen incheckbalie. Eenmaal in het vliegtuig zaten we recht op de vleugel bij de nooduitgangen. Zeeen van beenruimte dus… (en dat terwijl we sowieso niet als een sardientje zouden zitten). De vlucht zou 4,5 uur duren, echter toen we opgestegen waren zei de co-piloot dat we na 4 uur al met onze voeten op het vulkanisch eiland zouden staan, wat ook bleek te kloppen.

We vertrokken met regen vanaf Schiphol en kwamen aan in de strakblauwe avondlucht van de Canarische eilanden. Heerlijk was dat…. toen we eenmaal uit de luchthaven naar onze bus liepen, kwam de klap… echter wel een heerlijke klap van warmte. Lanzarote ligt op 130 kilometer van de Sahara af…. en dat was te voelen. De gevoelstemperatuur ligt dan ook hoger dan dat ze vaak aangeven. Heerlijk om dat subtropische klimaat weer te ervaren na al die jaren. Na ongeveer 30 minuutjes in de bus te hebben gezeten, en te hebben genoten van het uitzicht van bergen die een wolkendeken over zich heen hadden liggen, werden we afgedropt bij ons hotel die ons de 8 dagen zou moeten voorzien van veel eten, drinken en luxe…. Voor Melissa was dit ook haar eerste ervaring van het concept: “All-Inclusive”….

Eenmaal ingecheck kregen we de fel begeerde zilveren polsband om om ons daarna naar onze “ZEEZICHT” kamer te begeven. Juist ja… D-reizen: wat nu betalen voor zo’n kamer als je deze gratis krijgt hahaha. Kamers waren netjes. Enige wat ik miste was een gevulde koelkastje in de kamer. Dit was bij mijn trip naar de Dominicaanse wel zo. Ligbad, balkon met zeezicht, twee grote bedden, gratis kluisje, airco en een zitje. Ohh ja.. en een tv met een Nederlandse zender erop (waar je toch nooit naar kijkt) ;-). Daarna was het tijd om te gaan eten. Als een echte nieuweling bevind je je tussen al die vakantiegangers die hun weg al weten te vinden… toch wel gek dat je niet weet waar je eens moet beginnen met opscheppen. Er waren immers 4 koks met elk hun eigen specialiteit en andere etenswaren wat erbij gecombineerd kan worden, een meter of 4 aan salades en voorgerechten en een meter of 4 aan nagerechten. Keuzes zijn soms moeilijk, helemaal als je ALLES wilt, maar het niet op je bord past hahahaha. Kortom.. we kwamen niets te kort en het voedsel was nog binnen te houden ook. Ik zou de komende dagen in iedergeval extreem veel meloen en ijs eten. Na het avondeten hadden we nog wat van het complex bekeken en niet veel later zijn we gaan slapen.

De dag erna was het redelijk vroeg wakker zijn. De klok was een uurtje terug gezet natuurlijk vanwege de tijdzone waarin we ons bevonden. En ik had in iedergeval toch wel weg goed geslapen. Alleen stond de airco iets te koud, maar dat zou de komende dagen erna niet meer gebeuren… De dagplanning: zonnen, eten, drinken, strand verkennen, hotel verkennen, eten, drinken…. ohh die twee konden heel de dag door… dus ja. In de avond kwam er een hostes om over de excursies te praten. Uiteindelijk waren het de “grand tour” en jeepsafari geworden. Met de “grand tour” ga je naar de meest bekende plekjes per touringcarbus over heel het eiland en met de jeepsafari verken je ook enkele andere “hotspots” van het eiland maar dan via de binnendoor (en stoffige)  wegen, waar dus een bus niet kan komen. Zo proef je ook veel meer cultuur. Deze  waren gepland op de woensdag 28 julie en de zaterdag 31 juli. En donderdagavond hadden we het Japanse restaurant geboekt in het complex. Deze had namelijk ook nog 3 themarestaurants. Japans, Mexicaans en nog eentje die ik vergeten ben. Maar om hier te kunnen eten moet je van te voren bij de receptie reserveren. Eigenlijk wilde ik op mijn verjaardag daar eten, maar toen was alles al volgeboekt. Dat heb je nu eenmaal in het hoogseizoen. Maar voor de rest heb ik echt getwijfeld aan de drukte… want het was helemaal NIET DRUK…. Mijn gevoel zei echt dat het toerisme er niet echt was. Maar later in de week begon het ook in het resort drukker te worden, dus we hadden gewoon weer een perfect moment gekozen om erheen te gaan.

Even wat informatie over Lanzarote (dankzij Wikipedia, maar ik zou het niet anders gezegd hebben):

Lanzarote ligt het meest noordelijk en oostelijk van de eilanden van de Canarische Eilanden, een archipel in de Atlantische Oceaan, circa 130 kilometer voor de noordwestkust van Afrika. Het behoort toe aan Spanje. Lanzarote is een vulkanisch eiland, meer dan vijftien miljoen jaar geleden ontstaan. Het is vanwege de ligging de afgelopen eeuwen vaak het toneel geweest van strijd. Lanzarote is, inclusief de tot Lanzarote behorende kleinere eilanden La Graciosa, Alegranza en Montaña Clara, 846 km² groot. De enige luchthaven op het eiland bevindt zich bij de hoofdstad Arrecife. Omdat het het oudste eiland van de Canarische eilanden is, zijn de vulkanen verweerd van “bergen” tot “heuvels”. Gebergte zorgt vaak voor regen: op Lanzarote regent het niet vaak. Sinds men de temperatuurmeting bij houdt is de laagst gemeten temperatuur ooit +6ºC. Circa 40 dagen per jaar is er sprake van een Kalima: een sterke wind vanaf de Sahara. Dit resulteert in hoge temperaturen en veel fijn zand in de lucht.

Tussen 1730 en 1736 en in 1824 heeft een reeks vulkaanuitbarstingen plaatsgevonden waarbij elf dorpen verzwolgen zijn. Een groot deel van het eiland is bedekt met lava en ziet eruit als een maanlandschap omdat er bijna geen begroeiing is. Het eiland wordt vaak geteisterd door de passaat, een wind die overwegend uit het noorden komt. Het eiland ligt ten noorden van Fuerteventura, hetgeen Spaans is voor sterke wind. Doordat de bodem van Lanzarote weinig water vasthoudt, is landbouw op het eiland erg lastig. De bewoners van Lanzarote bouwen daarom muurtjes om de gewassen heen die zowel de wind tegenhouden als het vocht opvangen.  

Het nationale park Timanfaya bestaat uit vulkaankraters, lavavelden etc. Op een magmakamer staand wordt toeristen op verschillende manieren getoond hoe warm het op geringe diepte onder de grond is. Grind op slechts 10 centimeter diepte kan niet in de hand worden gehouden omdat het te heet is. Op één halve meter diepte wordt een stuk stro tegen het steen gehouden dat spontaan ontbrandt. Wanneer een emmer water in een gat in de grond wordt gegoten spuit dat met grote kracht omhoog.

Een belangrijke en wellicht de bekendste kunstenaar op Lanzarote was César Manrique die veel heeft gedaan om het oorspronkelijke karakter van het eiland te behouden. Zo heeft hij bewerkstelligd dat alleen de traditionele kleuren groen, blauw en bruin zijn toegestaan voor deuren en kozijnen; en de huizen er niet hoger dan vier verdiepingen mogen worden gebouwd, bovendien wit geschilderd moeten zijn. Verder zijn grote reclame uitingen verboden: alles om zoveel mogelijk van het eiland in oorspronkelijke staat te behouden (in tegenstelling tot eilanden als Gran Canaria en Tenerife waar door massatoerisme veel “beton en neon” te vinden is). Direct in het oog springend zijn zeven kunstwerken van Manrique genaamd “Juguetes del Viento” (speelgoed van de wind). Ze zijn o.a. bij het vliegveld en op de rotonde bij zijn huis te vinden.

Toeristisch interessant op het eiland zijn, naast het park Timanfaya, de oude hoofdstad Teguise, de lavatunnels van Cueva de los Verdes en Jameos del Agua, de cactustuin bij Guatiza, het uitzichtpunt Mirador del Rio, het vroegere woonhuis van César Manrique en het wijngebied la Geria (werelderfgoed).

Nou eigenlijk hebben we bijna alles wat hierboven vermeld staat bezocht met de Grand tour en de jeepsafari. Samengevat is het een enorm mooi maar droog eiland. Met slechts 20 tot 25 regendagen per jaar is beschutting zoeken bijna niet mogelijk. Maar het landschap heeft me zeker wel iets gedaan. Toch heel apart om te zien dat nagenoeg 1/3 van het eiland is verwoest door lava en dat de natuur erg belangrijk is voor de lokale bevolking. Dit was zeker één van de indrukwekkenste plekken waar ik ben geweest. Raad ook zeker iedereen aan om als je van natuur houd, dit eiland te bezoeken. Daarbij komt de temperatuur ook het gehele jaar niet echt onder de 20 graden. Dit is ook mijn eerste vakantie geweest waar ik 9 dagen lang elke dag alleen maar een strak blauwe lucht met alleen in de ochtend wat wolken gezien had. De temperatuur zat dan ook constant tussen de 28 en 33 graden, hoewel het warmer aanvoelde.